ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ

(Copyright, Πατέντες, Εμπορικά σήματα)

ISBN  960-8070-00-7

Σελίδες 272

Copyright 1999 Homo Ecumenicus

Μπορείτε να προμηθευτείτε

αυτό το βιβλίο

O Τι είναι η πνευματική ιδιοκτησία.

O Τι δικαιώματα έχουν οι πνευματικοί δημιουργοί (συγγραφείς, δημοσιογράφοι, συνθέτες, σκηνοθέτες, χορογράφοι, ζωγράφοι, γλύπτες, φωτογράφοι, προγραμματιστές, εφευρέτες, κάτοχοι εμπορικών σημάτων).

O Τα συγγενικά δικαιώματα των ερμηνευτών και εκτελεστών καλλιτεχνών : ηθοποιών, τραγουδιστών, μουσικών, χορευτών.

O Τα συγγενικά δικαιώματα των εκδοτών, των παραγωγών οπτικοακουστικών έργων, των δισκογραφικών εταιριών, των ραδιοτηλεοπτικών σταθμών.

O Εφευρέσεις                                                                       

O Εμπορικό και βιομηχανικό απόρρητο

O Εμπορικά σήματα

O Η ελληνική νομοθεσία για την πνευματική ιδιοκτησία.

O Η διεθνής προστασία της πνευματικής ιδιοκτησίας.

O Πνευματική ιδιοκτησία και Internet

Πρόλογος

Αφορμή για τη συγγραφή αυτού του βιβλίου αποτέλεσε η διαπίστωση αφενός της απαράδεκτης κατάστασης στη χώρα μας όσον αφορά την προστασία της πνευματικής ιδιοκτησίας και αφετέρου της παντελούς έλλειψης πληροφόρησης πάνω σ’ αυτό το θέμα, πράγμα που κατά τη γνώμη μου αποτελεί και μία από τις βασικές αιτίες αυτής της κατάστασης. Ίσως δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι η Ελλάδα αυτή τη στιγμή παρουσιάζει την εικόνα ενός βασίλειου της πειρατείας, όπου παραβιάζονται συστηματικά και κατ’ εξακολούθηση κάθε είδους πνευματικά δικαιώματα με προεξάρχοντα αυτά που αφορούν τα προγράμματα ηλεκτρονικών υπολογιστών, τα μουσικά έργα, τα τηλεοπτικά προγράμματα και τα εκπαιδευτικά βιβλία ξένων γλωσσών. Κι αυτό συμβαίνει παρά το γεγονός ότι η χώρα μας έχει υπογράψει τις περισσότερες από τις διεθνείς συνθήκες  για την προστασία της πνευματικής ιδιοκτησίας και μολονότι η εθνική της νομοθεσία περιλαμβάνει έναν σχετικά σύγχρονο νόμο πλαίσιο περί πνευματικής ιδιοκτησίας.

Το πρόβλημα της παραβίασης πνευματικών δικαιωμάτων δεν είναι σοβαρό μόνο επειδή πλήττονται τα συμφέροντα μιας κοινωνικής τάξης, αυτής των πνευματικών δημιουργών, αλλά κυρίως διότι μ’ αυτόν τον τρόπο αποθαρρύνεται η πνευματική δημιουργία, δηλαδή το θεμέλιο του πολιτισμού μας. Αν έχουμε πολιτισμό, το οφείλουμε στη δουλειά του μυαλού μας και, χωρίς αυτήν, είναι βέβαιο ότι θα ζούσαμε ακόμα στις σπηλιές και δεν θα διαφέραμε και πολύ από τα υπόλοιπα ζώα. Επειδή λοιπόν η κοινωνία έχει ανάγκη από μυαλά και ειδικά σήμερα που το ρόλο των χεριών έχουν αναλάβει οι μηχανές, πρέπει με κάθε τρόπο να υποστηριχθεί η πνευματική δημιουργία Πρέπει να θέσουμε σαν βασικό κοινωνικό στόχο τη δημιουργία των συνθηκών εκείνων στις οποίες το πνεύμα μπορεί να αναπτυχθεί και να δράσει. Τέτοιες συνθήκες σίγουρα δεν είναι αυτές όπου επωφελούνται από τη χρήση και εκμετάλλευση του πνευματικού έργου όλοι οι άλλοι εκτός από το δημιουργό του ή το δικαιούχο του. Είναι δικαιολογημένη υπό αυτές τις συνθήκες η καχυποψία των δημιουργών και η επιφυλακτικότητά τους στο να παρουσιάσουν τη δουλειά τους και να την εμπιστευθούν στα χέρια εκείνων που θα την κάνουν προσιτή στο κοινό. Έτσι όμως δεν ευνοείται η πνευματική δημιουργία ούτε προάγεται ο πολιτισμός.

Πρέπει επομένως να ενθαρρυνθούν οι δημιουργοί ώστε να παρουσιάζουν στην κοινωνία το έργο τους χωρίς το φόβο της κλοπής και της παράνομης εκμετάλλευσής του αφενός και αφετέρου με τη σιγουριά ότι θα ανταμειφθούν υλικά και ηθικά ανάλογα με την αξία του έργου τους. Επίσης πρέπει να δημιουργηθεί συνείδηση στην κοινωνία ότι το πνευματικό έργο δεν είναι αποτέλεσμα της επιφοίτησης του Αγίου Πνεύματος ούτε κάποιου κληρονομικού χαρίσματος για το οποίο ο δημιουργός του δεν κουράστηκε καθόλου και άρα δεν αξίζει να αμειφθεί γι αυτό. Δεν είναι έκφραση κάποιου έμφυτου ταλέντου όπως πιστεύει ο περισσότερος κόσμος, αλλά προϊόν εργασίας και μάλιστα σκληρής. Είναι η εξωτερίκευση σε απτή μορφή της συσσωρευμένης γνώσης και εμπειρίας που έχει αποκτηθεί με πολύ κόπο και σε μεγάλο μήκος χρόνου που καλύπτει όλη σχεδόν τη ζωή του δημιουργού. Η δημιουργία προϋποθέτει εκτός από την ευαισθησία και τη δίψα για απόκτηση γνώσεων, εμπειριών και δεξιοτήτων, μακροχρόνια ενασχόληση με τις δραστηριότητες εκείνες που παρέχουν τις πρώτες ύλες και τα εργαλεία για πνευματική δημιουργία, όπως το διάβασμα και η αναζήτηση γενικά της πληροφόρησης και της γνώσης και η εξάσκηση και καλλιέργεια καλλιτεχνικών ή άλλων δεξιοτήτων. Εξ άλλου δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι οι δημιουργικοί άνθρωποι εργάζονται ακόμα και στον ύπνο τους και κατά κανόνα παράλληλα με κάποια άλλη εργασία που ασκούν για βιοπορισμό. Αξίζει λοιπόν να αμειφθεί η εργασία τους και μάλιστα περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο είδος εργασίας γιατί σε τελική ανάλυση ο πολιτισμός μας είναι αποτέλεσμα της δικής τους πνευματικής εργασίας. Αυτό πρέπει να συνειδητοποιήσει η κοινωνία και, εάν μη τι άλλο, τουλάχιστον να αισθάνεται κάποια ενοχή όταν προσπαθεί να αποκτήσει και να απολαύσει προϊόντα πνευματικής εργασίας από παράνομη αντιγραφή ή μετάδοση ή με οποιοδήποτε άλλο τρόπο γιατί θα γνωρίζει ότι έτσι στερεί την αμοιβή από αυτούς που δούλεψαν και την δικαιούνται και αμείβει αντίθετα τους αντιγραφείς και τους κλέφτες.

Είναι αυτονόητο ότι αυτή η συνειδητοποίηση αφορά πρωτίστως τους ίδιους τους δημιουργούς οι οποίοι επί πλέον έχουν την υποχρέωση να είναι ενημερωμένοι τόσο για τα δικαιώματά τους, όσο και για τους κανόνες του παιχνιδιού σε σχέση με την οικονομική εκμετάλλευση της πνευματικής τους ιδιοκτησίας.

Σκοπός λοιπόν της συγγραφής αυτού του βιβλίου είναι να συμβάλει στην κάλυψη του κενού που υπάρχει στην πληροφόρηση για τα θέματα της πνευματικής ιδιοκτησίας και έμμεσα στην ενθάρρυνση της πνευματικής δημιουργίας.

Φωτεινή Στογιάννου

Ιούνιος 1999

Νόμος 2121/93 για την πνευματική ιδιοκτησία

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΝΑΤΟ

ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ

Άρθρο 54

Ανάθεση διαχείρισης

    1. Οι δημιουργοί μπορούν να αναθέτουν  σε οργανισμούς συλλογικής διαχείρισης και προστασίας, που έχουν αποκλειστικά αυτόν το σκοπό, τη διαχείριση ή την προστασία του περιουσιακού τους δικαιώματος ή εξουσιών που απορρέουν από αυτό. Το ίδιο ισχύει και για τους δωρεοδόχους των δημιουργών καθώς και για τους καθολικούς ή αιτία θανάτου διαδόχους, όπως επίσης και για το ίδρυμα που συνιστά ο δημιουργός. Οι οργανισμοί αυτοί λειτουργούν με οποιαδήποτε εταιρική μορφή. Αν λειτουργούν με τη μορφή ανώνυμης εταιρείας, τότε οι μετοχές της εταιρείας αυτής είναι υποχρεωτικά ονομαστικές στο σύνολό τους. Κατά τα λοιπά, εφαρμόζονται οι διατάξεις  των παραγράφων 2 έως 4 του άρθρου 24 του νόμου 1746/1988. Η κοινοποίηση που προβλέπεται από την παρ. 4 του άρθρου 24 του ν. 1746/1988 γίνεται μόνο προς το Υπουργείο Πολιτισμού. Οι παραπάνω οργανισμοί μπορούν επίσης να λειτουργήσουν και ως αστικοί συνεταιρισμοί κατά το νόμο 1667/1986.    Στην τελευταία περίπτωση:  α) όπου στο ν. 1667/1986 αναφέρεται με οποιαδήποτε αρμοδιότητα, το Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας τις αρμοδιότητές του αναλαμβάνει το Υπουργείο Πολιτισμού, β) οι συνεταιρισμοί αυτοί μπορούν να ιδρυθούν και να λειτουργήσουν σε πανελλήνια βάση κατ’ εξαίρεση της αρχής της τοπικότητας, γ) στους συνεταιρισμούς μπορούν επίσης να μετέχουν ως μέλη και νομικά πρόσωπα, δ) τα θέματα των συνεταιριστικών μερίδων μπορούν να ρυθμιστούν κατ’ άλλο τρόπο, από εκείνον που προβλέπει ο νόμος 1667/1986 με προεδρικό διάταγμα που θα εκδοθεί μετά από πρόταση του Υπουργού Πολιτισμού.

    2. Προκειμένου για δευτερεύουσα σύγχρονη, ακέραιη και αμετάβλητη μετάδοση ραδιοτηλεοπτικών προγραμμάτων μέσω καλωδίων ή άλλων υλικών αγωγών, η συλλογική διαχείριση της σχετικής εξουσίας των δημιουργών είναι υποχρεωτική.

    3. Η ανάθεση μπορεί να γίνεται είτε με μεταβίβαση του δικαιώματος ή των σχετικών εξουσιών προς το σκοπό της διαχείρισης ή της προστασίας είτε με παροχή σχετικής πληρεξουσιότητας. Η ανάθεση γίνεται εγγράφως και κάθε φορά για ορισμένο χρόνο που δεν μπορεί να είναι μεγαλύτερος από τρία χρόνια.  Η ανάθεση αφορά όλα τα έργα του δημιουργού που είναι κατάλληλα για την εκμετάλλευση με την εξουσία στην οποία αναφέρεται η ανάθεση ή ορισμένα από αυτά. Σε περίπτωση αμφιβολίας τεκμαίρεται ότι η ανάθεση αφορά όλα τα έργα, συμπεριλαμβανομένων και των μελλοντικών έργων για χρονικό διάστημα που δεν μπορεί να είναι μεγαλύτερο από τρία χρόνια.

    4. Κάθε οργανισμός που έχει ή πρόκειται να αναλάβει τη συλλογική διαχείριση ή προστασία των εξουσιών, που απορρέουν από το περιουσιακό δικαίωμα των δημιουργών, υποχρεούται, πριν αρχίσει τη λειτουργία του, να καταθέσει στο Υπουργείο Πολιτισμού σχετική δήλωση συνοδευόμενη από τον Κανονισμό που συντάσσεται από τον οργανισμό και πρέπει πάντως να περιέχει τα ακόλουθα στοιχεία: α) το ύψος του Κεφαλαίου του οργανισμού, β) το Καταστατικό ή το εταιρικό σύμφωνο αν πρόκειται για εταιρεία, γ) τον υπεύθυνο εκπρόσωπο του οργανισμού, όπως επίσης και τα πρόσωπα που διοικούν τον οργανισμό, τα οποία πρέπει να μην έχουν καταδικαστεί για κακούργημα ή για πλημμέλημα κατά της ιδιοκτησίας ή της περιουσίας και να παρέχουν τα εχέγγυα επαγγελματικού ήθους, δ) τον αριθμό των δημιουργών που έχουν αναθέσει στον οργανισμό τη διαχείριση εξουσιών, που απορρέουν από το περιουσιακό τους δικαίωμα, ε) τη νομική μορφή της ανάθεσης της διαχείρισης, στ) τη διάρκεια της ανάθεσης, ζ) το χρόνο, τις αρχές και τον τρόπο διανομής των αμοιβών στους δικαιούχους και η) το ύψος των εξόδων διαχείρισης, όπως επίσης και κάθε στοιχείο που είναι απαραίτητο για να εξασφαλίζεται η βιωσιμότητα και η αποτελεσματικότητα της λειτουργίας του οργανισμού. Το Υπουργείο Πολιτισμού ελέγχει τη δήλωση και τον Κανονισμό του οργανισμού συλλογικής διαχείρισης και, εάν πληρούνται οι προϋποθέσεις του παρόντος νόμου, χορηγεί την έγκριση για τη λειτουργία του οργανισμού αυτού. Κάθε μεταβολή των παραπάνω στοιχείων του Κανονισμού πρέπει να ανακοινώνεται στο Υπουργείο Πολιτισμού και να εγκρίνεται από αυτό. Σε αντίθετη περίπτωση εξακολουθεί να ισχύει ο αρχικός Κανονισμός του οργανισμού συλλογικής διαχείρισης, όπως είχε εγκριθεί από το Υπουργείο κατά την έναρξη λειτουργίας του οργανισμού.

    5. Το Υπουργείο Πολιτισμού ελέγχει την τήρηση των διατάξεων του παρόντος νόμου και του Κανονισμού κατά τη λειτουργία του οργανισμού, ο οποίος έχει την υποχρέωση να θέτει στη διάθεση των οργάνων του υπουργείου τα βιβλία του και κάθε άλλο στοιχείο αναγκαίο για την αποτελεσματική άσκηση του ελέγχου αυτού. Οι οργανισμοί υπόκεινται στον έλεγχο των ορκωτών λογιστών ανεξάρτητα από τη νομική τους μορφή, εκτός αν πρόκειται για οργανισμούς μη κερδοσκοπικούς.

    6. Σε περίπτωση διαπίστωσης σοβαρής παράβασης ή επανειλημμένων παραβάσεων του νόμου ή του Κανονισμού, παρά τη σχετική προειδοποίηση του Υπουργού Πολιτισμού, επιφυλασσομένων των διατάξεων για άλλες κυρώσεις, ο Υπουργός Πολιτισμού μπορεί να επιβάλει στον οργανισμό που διέπραξε την παράβαση διοικητικό πρόστιμο 500.000 έως 10.000.000 δραχμών. Τα όργανα ελέγχου που θα διαπιστώνουν τις παραβάσεις, η διαδικασία επιβολής του προστίμου ύστερα από ακρόαση του ενδιαφερομένου, καθώς και τυχόν αναπροσαρμογή των παραπάνω ποσών θα καθοριστούν με προεδρικά διατάγματα ύστερα από πρόταση του Υπουργού Πολιτισμού.

    7. Όπου στις διατάξεις του παρόντος νόμου χρησιμοποιείται ο όρος ‘Κανονισμός’, εννοείται ο Κανονισμός της παραγράφου 4 του παρόντος άρθρου.

Άρθρο 55

Αρμοδιότητες των οργανισμών συλλογικής διαχείρισης

    1. Οι οργανισμοί συλλογικής διαχείρισης ή προστασίας έχουν τις ακόλουθες αρμοδιότητες: α) να καταρτίζουν συμβάσεις με τους χρήστες για τους όρους εκμετάλλευσης  των έργων, καθώς και για την οφειλόμενη αμοιβή, β) να εξασφαλίζουν στους δημιουργούς ποσοστιαία αμοιβή κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 32 παρ. 1 του παρόντος νόμου, γ) να εισπράττουν την αμοιβή και να κατανέμουν μεταξύ των δημιουργών τα εισπραττόμενα ποσά, δ) να εισπράττουν την αμοιβή που προβλέπεται από το άρθρο 18 παρ. 3 του παρόντος νόμου και να τη διανέμουν μεταξύ των δημιουργών, ε) να προβαίνουν , σύμφωνα με το δεύτερο εδάφιο της παραγράφου 2 του παρόντος άρθρου, σε κάθε διοικητική ή δικαστική ή εξώδικη ενέργεια για τη νόμιμη προστασία των δικαιωμάτων των δημιουργών ή των δικαιοδόχων τους και ιδίως να υποβάλλουν αιτήσεις ασφαλιστικών μέτρων, να εγείρουν αγωγές, να ασκούν ένδικα μέσα, να υποβάλλουν μηνύσεις και εγκλήσεις, να παρίστανται ως πολιτικώς ενάγοντες, να ζητούν την απαγόρευση πράξεων που προσβάλλουν το δικαίωμα ως προς τις εξουσίες που τους έχουν ανατεθεί και να ζητούν την κατάσχεση παρανόμων αντιτύπων, κατά το άρθρο 64 του παρόντος νόμου, στ) να λαμβάνουν από τους χρήστες κάθε πληροφορία αναγκαία για τον καθορισμό, την είσπραξη και κατανομή των εισπραττομένων ποσών, ζ) να ενεργούν , με σύμπραξη της δημόσιας αρχής ή κατά τη διαδικασία του άρθρου 64 του παρόντος νόμου τους αναγκαίους ελέγχους σε καταστήματα πώλησης ή ενοικίασης ή δανεισμού αντιτύπων ή δημόσιας εκτέλεσης των έργων που προστατεύουν για να διαπιστώνουν αν οι πράξεις αυτές δεν προσβάλλουν τα δικαιώματα των δημιουργών. Η ιδρυτική πράξη του οργανισμού μπορεί να περιορίζει τις αρμοδιότητές του σε μερικές μόνο από τις αναφερόμενες παραπάνω.

    2. Τεκμαίρεται ότι οι οργανισμοί συλλογικής διαχείρισης ή προστασίας έχουν την αρμοδιότητα διαχείρισης ή προστασίας όλων των έργων ή όλων των πνευματικών δημιουργών για τα οποία δηλώνουν εγγράφως ότι έχουν μεταβιβασθεί σ’ αυτούς οι σχετικές εξουσίες ή ότι καλύπτονται από την πληρεξουσιότητα. Οι οργανισμοί συλλογικής διαχείρισης ή προστασίας μπορούν να ενεργούν πάντα, δικαστικώς ή εξωδίκως, στο δικό τους όνομα είτε η αρμοδιότητά τους στηρίζεται σε μεταβίβαση της εξουσίας είτε στηρίζεται σε πληρεξουσιότητα, νομιμοποιούνται δε πάντως στην άσκηση όλων των δικαιωμάτων του δημιουργού που έχουν μεταβιβαστεί σ’ αυτούς ή που καλύπτονται από την πληρεξουσιότητα.

    3. Για τη δικαστική επιδίωξη της προστασίας των έργων και των δημιουργών που προστατεύονται από τον οργανισμό συλλογικής διαχείρισης ή προστασίας, αρκεί η δειγματοληπτική αναφορά των έργων που έγιναν αντικείμενο εκμετάλλευσης χωρίς την απαιτούμενη άδεια και δεν απαιτείται η πλήρης απαρίθμηση των έργων αυτών.

    4. Αν αμφισβητηθεί από το δικαιούχο ότι ορισμένο έργο, που περιεχόταν στη δήλωση της παραγράφου 2 του παρόντος άρθρου και στη σύμβαση που καταρτίστηκε με το χρήστη με βάση τη δήλωση αυτή, ανήκε στην αρμοδιότητα του οργανισμού, ο οργανισμός οφείλει να συντρέξει με κάθε τρόπο τον αντισυμβαλλόμενό του χρήστη και ιδίως να παρέμβει στη σχετική δίκη. Αν αποδειχθεί ότι το έργο δεν ανήκε στην αρμοδιότητα του οργανισμού, ο οργανισμός εκτός από τις ποινικές ευθύνες οφείλει να αποζημιώσει τον αντισυμβαλλόμενο και η σχετική αγωγή εκδικάζεται κατά την ειδική διαδικασία των εργατικών διαφορών.

Άρθρο 56

Σχέσεις με τους χρήστες

    1. Οι οργανισμοί συλλογικής διαχείρισης προκειμένου οι χρήστες να έχουν την ευχέρεια της χρήσης των έργων του ρεπερτορίου τους αξιώνουν από αυτούς ποσοστιαία αμοιβή κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 32 παράγραφος 1 του παρόντος νόμου. Οι εξαιρέσεις από την ποσοστιαία αμοιβή που προβλέπονται στο άρθρο 32 παράγραφος 2 του παρόντος νόμου δεν εφαρμόζονται στην περίπτωση αυτή.

    2. Οι οργανισμοί συλλογικής διαχείρισης δεν μπορούν χωρίς να συντρέχει σπουδαίος λόγος να αρνηθούν την κατάρτιση με τους χρήστες των συμβάσεων που προβλέπονται στην πρώτη περίπτωση της παραγράφου 1 του προηγούμενου άρθρου. Αν ο χρήστης ισχυρίζεται ότι ο οργανισμός συλλογικής διαχείρισης αξιώνει αμοιβή προφανώς δυσανάλογη προς αυτήν που συνήθως καταβάλλεται σε παρόμοιες περιπτώσεις οφείλει, πριν από οποιαδήποτε χρήση, να προκαταβάλει στον οργανισμό ή το ζητούμενο ποσό αμοιβής ή το ποσό που θα έχει ορίσει, ύστερα από αίτηση του χρήστη, ως συνήθως καταβαλλόμενο σε παρόμοιες περιπτώσεις το Μονομελές Πρωτοδικείο κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων. Οριστικά περί της αμοιβής αποφαίνεται το αρμόδιο δικαστήριο.

    3. Οργανώσεις αντιπροσωπευτικές των χρηστών και οργανισμοί συλλογικής διαχείρισης μπορούν να συμφωνήσουν εγγράφως, και πριν ανακύψει διαφωνία, τον ορισμό ενός προσώπου, καθοριζομένου ονομαστικώς ή βάσει ιδιότητας, ως διαιτητή για τον καθορισμό του ποσού της αμοιβής που οφείλει να καταβάλει ο χρήστης. Ο διαιτητής μπορεί να διατάξει την προκαταβολή ποσού μέχρις ότου  ορίσει το οριστικό ύψος της οφειλόμενης αμοιβής. Ο διαιτητής που έχει έτσι οριστεί είναι αποκλειστικά αρμόδιος για την επίλυση της διαφωνίας και η απόφασή του είναι εκτελεστή. Διαιτητή μπορεί να ορίσει και ο Υπουργός Πολιτισμού, οπότε η προσφυγή σ’ αυτόν για την επίλυση της διαφωνίας εξαρτάται από τη θέληση των μερών που διαφωνούν. Οι οργανισμοί συλλογικής διαχείρισης καταρτίζουν κατάλογο με τις αμοιβές που απαιτούν  από τους χρήστες (αμοιβολόγιο), ο οποίος πρέπει να γνωστοποιείται προς το κοινό με δημοσίευσή του σε τρεις εφημερίδες, από τις οποίες η μία πρέπει να είναι οικονομική. Κατά την κατάστρωση και εφαρμογή των αμοιβολογίων τους, οι οργανισμοί συλλογικής διαχείρισης οφείλουν να ενεργούν χωρίς αυθαιρεσία και να μην προβαίνουν σε καταχρηστικές διακρίσεις.

    4. Για την πραγματοποίηση των κατά την παράγραφο 1 περίπτωση α’, β’, γ’ και δ’ του προηγούμενου άρθρου διανομών, οι χρήστες οφείλουν να παραδίδουν στον οργανισμό συλλογικής διαχείρισης, χωρίς καμία καθυστέρηση, καταλόγους των έργων των οποίων αντίτυπα παράγουν ή πωλούν ή εκμισθώνουν ή δανείζουν καθώς και των έργων που εκτελούν δημόσια με μνεία του ακριβούς αριθμού των αντιτύπων που παρήχθησαν ή διατέθηκαν καθώς και της συχνότητας των δημόσιων εκτελέσεων.

Άρθρο 57

Σχέσεις με τους δημιουργούς

    1. Οι οργανισμοί συλλογικής διαχείρισης ή προστασίας δεν μπορούν, χωρίς να συντρέχει σπουδαίος λόγος, να αρνηθούν σε ορισμένο δημιουργό την ανάληψη της διαχείρισης ή προστασίας των εξουσιών που απορρέουν από το περιουσιακό του δικαίωμα και είναι αντικείμενο της διαχείρισης του οργανισμού.

    2. Οι οργανισμοί συλλογικής διαχείρισης ή προστασίας οφείλουν να ενημερώνουν μία φορά το χρόνο τους δημιουργούς που τους έχουν αναθέσει τη διαχείριση ή την προστασία εξουσιών από το περιουσιακό δικαίωμα προκειμένου αυτοί να διατυπώνουν τις απόψεις τους για τους γενικούς κανόνες καθορισμού του ύψους της αμοιβής, τις μεθόδους είσπραξης και διανομής των αμοιβών, καθώς και για άλλα θέματα σχετικά με τη διαχείριση και την προστασία. Οι οργανισμοί οφείλουν να συνεκτιμούν τις απόψεις αυτές κατά την επεξεργασία των τρόπων διαχείρισης και προστασίας.

    3. Οι δημιουργοί που έχουν αναθέσει τη διαχείριση ή προστασία των δικαιωμάτων τους σε οργανισμό συλλογικής διαχείρισης ή προστασίας και τα σωματεία που τους εκπροσωπούν έχουν το δικαίωμα να τηρούνται ενήμεροι για όλες τις δραστηριότητες του οργανισμού.

    4, Οι δημιουργοί που έχουν αναθέσει σε οργανισμό συλλογικής διαχείρισης ή προστασίας τη διαχείριση ή την προστασία του συνόλου των έργων τους οφείλουν να ενημερώνουν γραπτώς τον οργανισμό για τα έργα που έχουν δημοσιεύσει με όποιον τρόπο και να τους ενημερώνουν για τα νέα έργα που δημοσιεύονται μετά την ανάθεση της διαχείρισης στον οργανισμό.

    5. Η διανομή στους δημιουργούς γίνεται το βραδύτερο κάθε χρόνο και κατ’ αναλογία, όσο αυτό είναι δυνατόν, προς την πραγματική χρησιμοποίηση των έργων τους, βάσει κανονισμού διανομής, ο οποίος καταρτίζεται από τους οργανισμούς συλλογικής διαχείρισης.

    6. Οι οργανισμοί συλλογικής διαχείρισης οφείλουν να καθορίζουν κατά τρόπο γενικό για όλους τους δημιουργούς ορισμένης κατηγορίας και για κάθε τρόπο εκμετάλλευσης, το ποσοστό επί των εισπράξεων των οργανισμών που θα παρακρατείται από αυτούς για την κάλυψη των εξόδων διαχείρισης. Το ποσοστό αυτό γνωστοποιείται στους δημιουργούς πριν από τη μεταβίβαση των εξουσιών ή την παροχή της σχετικής πληρεξουσιότητας και δεν μπορεί να αυξηθεί χωρίς τη συναίνεση των δημιουργών παρά ύστερα από ειδοποίηση ενός χρόνου.

    7. Εφόσον υπάρχει σπουδαίος λόγος, κάθε δημιουργός και ο οργανισμός συλλογικής διαχείρισης ή προστασίας μπορούν να καταγγείλουν την ανάθεση της διαχείρισης και της προστασίας των εξουσιών που απορρέουν από το περιουσιακό δικαίωμα. Η καταγγελία ενεργεί στο τέλος του ημερολογιακού έτους κατά το οποίο έγινε, εφόσον από την καταγγελία μέχρι το τέλος του έτους μεσολαβεί διάστημα τουλάχιστον τριών μηνών, άλλως στο τέλος του επόμενου ημερολογιακού έτους.

Άρθρο 58

Εφαρμογή στα συγγενικά δικαιώματα

    Οι διατάξεις των άρθρων 54 έως 57 του παρόντος νόμου εφαρμόζονται αναλόγως στη διαχείριση και την προστασία των συγγενικών δικαιωμάτων που ρυθμίζονται από το προηγούμενο κεφάλαιο του παρόντος νόμου.